Fuglamjólk
Höfundur Steinunn Ásmundsdóttir
útg. Dimma, 2023.
Í sjöundi ljóðabók sinni heldur Steinunn Ásmundsdóttir uppteknum hætti og yrkir af næmleika og skilningi um líf og tíma, tengsl við náttúruna, ójöfnuð og firringu, en fyrst og fremst um manneskjuna sjálfa í flóknum vefnaði tilverunnar.
.
Aðventa borgin er hljóð og myrk smáflugvél hátt á himni dregur hljóðboga í þögnina heyrist rödd - stöku bifreið þjóðin í svefnrofum setur ketilinn yfir hikið í þessum dögum er næstum áþreifanlegt framgangan varkár strjálingur fólks á Skólavörðustíg gleður hjartað gríðarlega eftir mannfæð hvarvetna
Djöfulgangur KAUPTU KAUPTU KAUPTU! NJÓTTU NJÓTTU NJÓTTU! hvílík plága þeim aurafáu og tímalitlu sem stöðug áminning um fátækt og lánleysi meðan aðrir fitna eins og púki á fjósbita hlaupandi milli gnægtaborða stendur sá svangi löngum stundum í ölmusuröðinni með svartnætti og skammdegisþyngsli í vösum víst er gæðunum misskipt í þessu guðsvolaða landi ríkidæmis og velmegunar
Lífshlaup brann af ókyrrð þrá þorsta forvitni feigð endasentist um veröld víða að leita uppi tilveruna teyga lífið í aldurdómi finn enn keim af þessu - þó óljósan bruninn hægari stöðugri tíminn hefur þanist út hægt að horfa bæði aftur og fram hugleiða merkingu mæta sjálfum sér
Kona hans - í Hólavallagarði þær liggja í röðum grafnar í jörð undir heitinu kona hans stundum án eigin nafns þeir skipta tugum legsteinarnir með þessari áletrun konur þeirra hafa ekkert gert en þeir verið kaupmenn bændur prestar lögmenn og sýslumenn það stendur skrifað þær voru aðeins konur þessara karla ég tek unga dóttur mína í þetta beinasafn áranna og við köstum kveðju á konu hans hvar sem við verðum hennar varar til að votta þessum gleymdu manneskjum virðingu
Græðgi grimmustu skepnur jarðar vel til hafðir menn í jakkafötum með græðgisglampa í augum og hrokafulla brosvipru þess sem fyrirlítur af hjarta láglaunastéttir og góða fólkið hagnaður er brauð þeirra og blóm arðránið fegurst lista að taka til sín allt sem er - og enn meira makráðir efst í iðandi hrúgu þar sem samfélög grotna í hagvaxtarmoltu og mennsk gildi - útvötnuð fúlir lækir að stórfljóti auðmagns
Glataða þjóð landið mitt harðbýla og fagra ævinlega olnbogabarn sem morknar innan frá eftirbátur þjóða í lýðræði og landstjórn réttarfari og framsýni heilbrigðiskerfi á heljarþröm menntakerfi á vonarvöl sinnum ekki okkar minnstu bræðrum heldur mokum með hreistraðri silfurskeið auði í fárra munna fólk liggur í strætinu því ekki nokkur telur það sitt að reisa það við enginn vill hafa kofa hinna ógæfusömu í sinni götu ef maður sér þau ekki eru þau ekki meint paradís jafnréttis þar sem jón er ekki sama og séra jón og kyn skilur milli feigs og ófeigs stúlkubörn veiðibráð úldnandi feðraveldis krónum krýnda þjóð sem borgar allt margfalt í gengisins íslensku rúllettu þrautpíndir launaþrælar sem aldrei sjá til sólar lifa hér á rusli og brauðmolum hollustan aðeins fyrir efnaða draslið nóg fyrir hina leyfðir útlendingar með óleyfilegar prófgráður fá að þrífa klósettin hér í allsnægtalandinu er flóttafólki vísað á bug til að veslast upp og deyja fjölskyldur fluttar í nauðung að næturþeli úr landi drögum dýr í vinsældadilka gjörnýtum til blóðs og beina en þau eru líka lífsins verur seljum undan okkur landið ár og almenninga bjóðum tærleikann fram sem skítsvelg allt frá möðkuðu mjöli úr norðurvegi til hermangs herraþjóða höfum við lifað fátæk í ríkidæmi þrætubókarlist í skotgröfum þings borist á heimskunnar banaspjótum gildur gildari og mjór vísir visnar morknum innan frá ójöfnuður eyðir jafnrétti bæn mín er um heiðarlegt samtal virðingu og umhyggju útdeilingu auðsins kærleiksríkt réttlæti jöfnuð fyrir hvern mann við erum öll börn þessa lands þegnar þessarar þjóðar land mitt - mín þjóð! þú dafnar ekki
– Steinunn Ásmundsdóttir er rithöfundur og ljóðskáld –
ORÐLIST 